Kochi2

Ja die schoenen, dat was een verhaal...

Lopen we lekker over de boulevard in Kochi, net de Chines visnetten bekeken, ligt opeens de hele zool van roos haar toeristenslof af. Net 3 dagen gebruikt en helemaal eraf. Ze leken erg outdoor maar India was zelfs een treetje te hoog voor deze wondersloffen. Wat te doen, wat te doen. We konden natuurlijk niet langs Ronald zijn werk. Net iets te ver, dat Westkapelle. Gelukkig hebben ze hier in India hun eigen oplossing voor losse zolen problemen. Een mannetje langs de kant van de weg. Hoe professioneel kan je het krijgen. We wisten direct dat we met een schoenenherstel dokter te doen hadden, toen hij met een schuin oog uitgebreid onze slofjes begon te bewonderen. Met wat hulp van onze tuktuk chauffeur begrepen we al snel dat deze dokter ons aan het afzetten was omdat hij het in zijn hoofd haalde om ons bijna een euro voor dit werk te laten betalen. Maar in India is hulp nooit ver weg... Een meter ernaast zat namelijk de concurrent die net als die afzetter zich had omringt met oude schoenen, plaksel, garen en heeeel veel mensen. Want als je als rijke westerse je schoenen laat maken aan de kant van de weg, dan is dit wel even interessant. Het duurde een uurtje dus hebben we ons een uurtje met de tuktuk door de stad laten rijden. We kwamen uit bij een traditioneel danscentrum alwaar ze geheel verkleed en opgemaakt dansten tot onze kontjes pijn deden van het zitten op de houten stoeltjes. Het was wel erg mooi en inmiddels was het ook weer begonnen met regenen. (iedere avond wel even een buitje) Maar gelukkig stond onze favoriete tuktuk chaufeur klaar MET schoenen. Natuurlijk zijn jullie benieuwd hoe ze de slofjes weer hebben kunnen maken zonder lijm. Het was vrijwel onzichtbaar gedaan want ipv garen hadden ze visdraad gebruikt en ja.. dat is onzichtbaar! Ja Ronald, aan dit soort vakmanschap kun jij nog een puntje aan zuigen.

Maar dit was jammer genoeg maar het begin van alle elende in Kochi. We hadden namelijk ook het lumineuze idee om een georganiseerde tour te doen. Een tour met een boot over de backwaters van Kochi. De tour van twee dagen zagen we toch maar vanaf en die van een dag werd uiteindelijk een halve dag. Want wij kennen ons zelf inmiddels al een beetje... georganiseerde tours zijn niet ons ding. Laat ons zelf maar een beetje pielen in de bush. Maar wederom stoot de ezel zich aan een gigantische steen... Wij in die boot, we dobberen lekker over dat water, moeten we eraf om een eiland te bezoeken en gaan we met een groep van 20 mensen boomblaadjes bekijken bij een of andere Indiaan (dit nu letterlijk) in de tuin. Gelukkig duurde dit maar een uurtje en na ongeveer elke boom op het eiland te hebben gehad mochten we de boot weer in om onze tour te vervolgen. Bij de lunch krijgen we opeens te horen dat onze halve dag tour zonder dat wij het wisten, door de hoteleigenaar van ons was omgezet naar een hele dag en dat pikten we niet!! We waren het namelijk al spuugzat en dat die andere 18 nou verder wilden gaan in kanootjes dat zal ons een worst wezen. Maar die tourgozer die wist niet beter dan dat wij een hele dag zouden gaan dus die was ook niet blij. Na een tijdje vond Roos het genoeg en flipte! Enerzijds van de warmte en anderzijds door haar temeramentvolle karakter natuurlijk. Ik probeerde haar nog enigszinds te sussen, maar dit was tegen dovenmansoren. De tourgozer moest het bekopen en hij moest direct een taxi verzorgen terug naar het hotel. Gelukkig werkte de agressie taktiek en binnen een minuut had hij een taxi. Toch leuk die tours...

Nu zijn we lekker aan het chillen onder het genot van een theetje.

Eind goed al goed :-)

Vandaag reizen we door naar het begin punt van het bergtreintje naar Ooty... Kodakmomenten gegarandeerd!