Arco - Monte Stivo - Torbole

Vandaag was onverwachts een hele leuke dag. We hadden veel te lang uitgeslapen… ook wel een lekker (en nodig). We wisten eigenlijk allebei even niets te doen dus verwachtte een “verloren dag” maar niets was minder waar. Omdat het al lunchtijd was zijn we in Arco een pizzapuntje wezen halen… en nog een… en nog een ijsje (voor de smaak). Natuurlijk moet dat er ook weer af dus hadden we wel weer zin in een klimmetje. Er was nog een tocht vlak bij Arco waar we naar de top van Monte Stivo konden klimmen op 2059 meter. Het eerste stukje reden we met onze bolide tot de oh zo heilige Santa Barbara (dorpje) en vanuit daar begon de wandeling.

Eerst langs weiden met koeien en velden vol kool tot het de hoogte in ging via een kiezelpad waar we weer alle boomsoorten langs hebben zien komen tot en met de boomgrens waar het gras met rotsen begon. Het was zo heerlijk stil met alleen af en toe een koeienbel geluid en continue de heerlijke geur van het bos. Nadat we de boomgrens waren gepasseerd kwamen de rotsen maar ook de laaghangende bewolking. Als een mist kwam het binnendrijven en het gaf een aparte draai aan de wandeling. Natuurlijk is er maar 1 weg en dat is naar de top maar je kon rond je heen niets zien. Op een bepaald moment hadden we het wel gehad en we hadden het gevoel dat de top er maar niet aankwam. Vlak voordat we wilden omdraaien brak de mist open en zagen we niet alleen de prachtige vallei onder ons maar ook de weg naar de top en het leuke was dat we er echt bijna waren. Op de top stond een klein huisje waarin je kon blijven slapen als je van hut naar hut trekt en waar je natuurlijk ook even een lekker theetje kan drinken. Ze hadden ook thee met rum en dat wilde ik wel even proberen. We kregen een glas thee en de fles rum werd er zo naast gezet… pak maar wat je wilt. Natuurlijk hoort er bij thee ook een stuk taart, in mijn geval overheerlijk hazelnotentaart, Roos nam een soepje.

Natuurlijk was er van de blauwe hemel al niets meer over toen we weer naar buiten gingen maar dat deerde niet. We hadden de top gehaald en een prachtig uitzicht cadeau gekregen terwijl alle toppen van de bergen in de wolken lagen. De terugtocht was fijn en de auto stond er ook nog… hoeveel geluk kan je hebben op 1 dag!! Aangezien het al tegen de avond aanliep zijn we dit keer naar Torbole gegaan om daar te eten. Eerst nog even door het dorpje wat zich vooral op surfers richt en daarna in een gezellig restaurantje in een 18e eeuws gebouw pasta, salade en pizza gegeten… nu lekker in het appartement denken aan de dag van morgen… we gaan naar Campagna Lupia onder Venetie. We zijn benieuwd of de Agritur echt Agri is net als bij het Comomeer…