Klimmen op Mount Kinabalu

Internet reisvolgers...

Na een zware reisdag van Kuching naar Kota Kinabalu, twee verschillende hotels en na vier kamers werden we eindelijk 's ochtends opgehaald door Olaf die onze beklimming van Mount Kinabalu op het laatste moment had geregeld. We hadden niet echt honger en een ontbijt hadden we niet gekregen in het hotel, dus begonnen we de klim op een snicker en een paar crackers. We kregen een klein Maleisisch gidsje genaamd Veronica die ons zou begeleiden de berg op. Enthousiast als we waren zetten we direct goed de pas erin. Om 9 uur zijn we begonnen met de 8,5 km naar de top. Aangezien Veronica redelijk korte beentjes had en wij er zin in hadden, stonden we al snel te luisteren naar een interessant verhaal over de natuur van Mount Kinabalu zodat Veronica een beetje op adem kon komen. De klim was behoorlijk stijl met grote "trappen" van stenen, soms wel 40cm hoog en een serieuze beproeving van onze bovenbeenspieren. Na 3 uur ging het jammer genoeg regenen (en behoorlijk ook) maar daar hadden we gelukkig ponchootjes voor bij ons en we moesten nog maar een half uurtje. Eindelijk waren we bij bed van vanacht aangekomen (Laban Rata) op 2,5 km van de top. Natuurlijk waren we door en door bezweet en nat dus een douche zou lekker zijn maar er was alleen koud bergwater, dus dat was een zeer verfrissende douche. Daarna hebben we uren met sokken en handschoenen aan op onze 4 bedden slaapkamer gezeten wachtend op onze twee andere medeslapers... maar die kwamen maar niet. Zelf na het heerlijk eten nog geen spoor van onze kamergenoten. Omdat we om twee uur 's nachts op moesten om de top te gaan beklimmen ging iedereen vroeg het nest in, zo ook wij. Na een uurtje in slaap geprobeerd te komen ging dan eindelijk toch de deur open. Een dik Gucci Chineesje stapte binnen die net 12 uur, ja echt waar 12 uur de berg had beklommen. Wij deden er 3,5 uur over en de gemiddelde tijd is 4 tot 6 uur. Iedereen weer wakker want ze bleven nog een uur in de badkamer staan te leuteren. Echt aardig waren we niet want ook wij wisten dat zij zeer waarschijnlijk niet om 2 uur 's nachts naar de top zouden gaan. Toch maar proberen te slapen...